Dikkat Çeken Yazılar

ÖLÜMSÜZ DOSTLUKLARIN DURAĞINDAN

ÖLÜMSÜZ DOSTLUKLARIN DURAĞINDAN

        ÖLÜMSÜZ DOSTLUKLARIN DURAĞINDAN  Görmek istiyorsan güzelliği, Bir ağustos...

DİYARBAKIR'DAN NOTLAR

DİYARBAKIR'DAN NOTLAR

  DİYARBAKIR’DAN NOTLAR Yard. Doç. Dr. Cengiz Aydın Tam tamına elli bir çalışma yılı... Dile...

BİR HAVUZ ÖYKÜSÜ

BİR HAVUZ ÖYKÜSÜ

     BİR HAVUZ ÖYKÜSÜ Turgut Yaşasın 1967-1968 Öğretim Yılında Öğretmen Okuluna,  Meslek...

KURA

KURA

    KURA Prof. Dr. Zafer Gençaydın Eskilerin, en kutsalının öğret­menlik olduğunu vurgulamak...

BABAMIN HATIRASI

BABAMIN HATIRASI

BENDE BİR HATIRASIYLA BABAMIN GÜNÜNÜ KUTLAYAYIM.  Uğur Satılma Yıl 1965, Diyarbakır...

Hac İzlenimlerim -1

 KERBELA OLAYI

Küçükken, bizlere top oynamamızın doğru olmadığı söylenirdi. Sebebini sorduğumuzda: Hazreti Hüseyin’in başını kesenlerin onun başıyla top oynadıklarını ifade ederlerdi. Bizler de içimizden  “ne alakası var” derdik. Ayrıca bizlere, Peygamberimizin torunları Hasan ve Hüseyin’in, Peygamberimizin namaz kılarken onun sırtına bindiklerini, Peygamberimizin de onların düşmemesi için pozisyonunu değiştirmediğini rivayet ederlerdi. Bize anlatılan bu rivayetlerden onların hep çocuk olarak kaldıklarını zannederdik.

Oysa Hz. Hüseyin (a.s) Kerbela toprağında, zalim Yezit’in ordusu tarafından 72 yaranı ile birlikte susuz bir şekilde katledilirken 57 yaşında; ağabeyi Hz. Hasan (a.s) ise Muaviye tarafından zehirletilerek şehit edildiğinde ise 48 yaşında idi.

Yaşımız ilerleyip olgunluk çağına geldiğinde, Peygamberin vefatından sonra, sözde Müslüman geçinenlerin Peygamberin Ehl-i Beytine (Hz. Ali, Hz. Fatma, Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin’ne) yaptıkları zulümleri öğrendik. Yapılan bu zulümlerden birisi de, Hz. Hüseyin’in Hicri 61 yılında Muharrem ayında Kerbela toprağında 72 yaranıyla birlikte acımasızca ve vahşice şehit edilişidir. 

Muaviye, daha hayatta iken kendisinden sonra oğlu  Yezit’te halkın biat etmesi için çalıştı. Muaviye öldükten sonra başa geçen Yezit, ilk iş olarak Medine Valisi Velid b. Utbe'ye mektup yollayarak her ne suretle olursa olsun Hz. Hüseyin, Abdullah İbn-i Zübeyr ve Abdullah İbn-i Ömer’in biatlerinin sağlanmasını, eğer bu mümkün olmazsa, boyunlarının vurulup, başlarının kendisine gönderilmesini istedi. Babası Muaviye’nin izinden giden Yezit, gerektiğinde Peygamberin sevgili torununun öldürmeye karalı idi.

Doğal olarak Hz. Hüseyin (a.s) gibi birisinin, Yezit gibi birisine biat etmesi mümkün değildi. Hz. Hüseyin (a.s) bunun üzerine, bütün aile fertleriyle birlikte Medine'den ayrılarak Mekke’ye gitti. Yezit, Hz. Hüseyin’i (a.s) Mekke’ye gittiğini öğrenince O'nu orada da rahat bırakmadı. Yezit tarafından gönderilen terör timinin haberini alan Hz. Hüseyin, Mekke’nin haram bölgesine kanın bulaşmasını, Beytullahın saygınlığının çiğnenmesini istemediği için ailesi ve fedakar dostları ile birlikte Mekke’den Kufe’ye doğru ayrılmak zorunda kaldı.

Bu arada Küfeliler Hz. Hüseyin’e (a.s) binlerce mektup göndererek Kufe’ye davet etmişlerdi. Hz. Hüseyin (a.s), amcaoğlu Müslim b. Akıyl’i Kufe'deki durumu yerinde görmek üzere Kufe’ye gönderdi. Hz. Hüseyin (a.s), Mekke’den Kufe’ye doğru giderken yolda amcası oğlu Müslim'in, Küfe'de Yezit’in adamlarınca şehit edildiğinin haberini alır ve oldukça üzülür.

Hz Hüseyin (a.s) ve beraberindekiler, yolda Yezit’in ordusu tarafından etrafı çevrilir. Yezit’in ordusu tarafından etrafı kuşatılan Hz. Hüseyin (a.s) ve beraberindekiler Kerbela denilen yere gelinceye kadar başka bir yere gitmesi engellenir. Hz. Hüseyin'in (a.s) önünde iki seçenek vardı  ya Yezit’e biat edecek, ya da öldürülecekti. O da zillet altında yaşamaktansa şereflice ölmeyi ve dedesi Resullulah'ın dinini ayakta tutmak için şehit olmayı seçti.

Bir tarafta 30.000 kişilik Ömer b. Sa’d (ki bu kişi Sa’d b. Vakkas’ın oğludur) komutasındaki Yezit ordusu, diğer tarafta günlerce susuz bıraktırılmış savaşabilecek 70 civarında Hz Hüseyin’in evlatları, kardeşleri ve sahabelerinden oluşan bir avuç mümin Müslüman… Karşılarındaki bir avuç insanın günlerdir susuzluktan dudakları çatlamış, dilleri kurumuş, bağırları yanmıştı. Bu olay Fırat suyunun kenarında olmasına rağmen Fırat’ın suyu Yezit’in askerlerince çevrilmişti. Fırat'ın suyu kurda kuşa serbest iken Peygamber evladı Hazreti Hüseyin'e ve evlatlarına yasaktı.

Karşılarındaki paralı askerlerde insaf yoktu, acıma bilmiyorlardı, kana susamışlardı, şan ve şöhretin esiri idiler.

Nihayet Hicri 10 Muharrem 61 günü Hz. Hüseyin son hazırlıklarını yaptı ve Yezit’in ordusuna yaklaşarak onlara hitap etmek istedi.  Hz. Hüseyin, Allah’a hamd ve sena, Hz. Muhammed’e, meleklere ve nebilere selamdan sonra şöyle dedi:

- ‘Ey Kufe halkı benim kim olduğumu bilmiyor musunuz? Ben Peygamberin torunu değil miyim? Benim katlim size helal olur mu?  Ben o büyük Peygamberin kızının oğlu, vasisi ve amcazadesi olan zatın oğlu değil miyim? ....Benden ne istiyorsunuz? Medine’de kendi halimde yaşarken beni orada bırakmadınız. Mekke’de itikafa çekilmeme müsaade etmediniz. Davet nameler göndererek, ricalar ederek, yalvararak beni buraya kadar çağırdınız. Ben sizin bu davetiniz üzerine buralara kadar geldim. Şimdi beni öldürmek istiyorsunuz. Bu akıbete müstahak olabilmek için ben sizlere ne yaptım? İçinizden birisini mi öldürdüm? Yoksa birinizin malını mı gasp ettim? Eğer beni istemiyorsanız bırakınız gideyim. Bu ne gaddarlık ve bu ne hilekârlıktır!

Yezit ordusunun komutanı Ömer Bin. Sa’d:

- Ey Hüseyin! Bu hikayelerden bir sonuç çıkmaz. Ya Yezit’e biat edersin yahut da ölümü göze alırsın! Bu sözleri söyledikten sonra eline bir ok alıp onu İmam Hüseyin’e doğru fırlattı.

Bir yandan 30 bin kişilik ordu, diğer yanda bir avuç yiğit insan. Çok dengesiz bir şekilde başlayan savaşta Hz. Hüseyin’in 32 süvari ve 40 piyadeden oluşan askerleri öğle üzeri olduğunda iyice azalmış durumdaydı. Hz. Hüseyin de bu az sayıda susuz ve bitkin insanlar da yaya olarak savaşıyordu. İmam Hüseyin'in evlatları (Ali Ekber, Ali Asgar) Kardeşleri (Ebulfez Abbas, Abdullah, Cafer ve Muhammed) yeğenleri (Kasım, Abdullah, İbrahim...) Hepsi birer birer şehit edilirken sonunda tek başına kalan Hz. Hüseyin de vahşice şehit edildi. Şehit edilmekle kalmadı atlarla bedeni çiğnendi ve başı kesildi. 

Yezit ordusunun komutanı, Hz. Hüseyin’in (a.s) kesilen başı başta olmak üzere, şehitlerin başlarını mızraklara takarak, Hz. Hüseyin’in ailesini, kızlarını, kız kardeşi Zeynep’i ve diğer aile bireylerini esir ederek zincirlere bağlı bir şekilde önce Kufe’deki Vali Übeydullah’ın karşısına daha sonra da eziyetli ve uzun bir yolculuk sonunda Şam’da zalim Yezit’in karşısına çıkarıldılar.

Görünür de Yezitler ve güç sahipleri zalim yönetimler, galip görünse de her zaman dökülen kanlar kılıçlara galip gelmiştir.

Allah’ın salatı ve selamı peygamber ve O’nun Ehl-i Beyti üzerine; laneti de yezit ve destekçilerinin üzerine olsun…

Hac İzlenimlerim -2

Hac İzlenimlerim-3

      AŞURA MI? AŞURE Mİ?

MERHABA ARKADAŞLAR!!

BURSA'DA BULUŞUYORUZ

BURSA BULUŞMASI VE METİN ABİ…

Hepimizin bildiği gibi, Diyarbakır Erkek İlk Öğretmen Okulundan mezun olduktan sonra, öğretmen olarak tüm Türkiye'ye dağıldık. Yaşlarımız kırka dayayınca okuldaki günleri ve arkadaşlarımıza arar olduk.

Bu arayış insanların yaşı ilerledikçe geçmişe özlem duymasından kaynaklanıyor. Hasret duyguları bizleri sarınca, 1991 yılından itibaren Diyarbakır Erkek İlk Öğretmen Okulunda birlikte okuduğumuz arkadaşlarımızı her yıl değişik bir ilde bir araya getirmeye çalıştık.

Bu buluşmalarda birbirimize duyduğumuz arkadaşlığın, dostluğun, sevginin, saygının ve hasretinin hiç bitmediğini gördük.

Okuduğumuz dönemlerin farklılığı ya da yılların darbeleri ile simalarımız değişmiş olması birbirimizi tanımada zorluk çıkarsa da aynı okulda okumanın ve aynı okuldan mezun olmanın ortak paydası ile birbirimize sarıldık, duygulu anlar yaşadık acı tatlı anılar paylaştık.

Aynı okulda okumanın ya da mezun olmanın insanları bir araya getirmesinin nedeni, insanın doğasında var olan aidiyet duygusudur. Aslında biz bu şekilde bir araya gelerek toplanmakla yaratılışımızda var olan aidiyet duygusunun gereğini yaptık.

Yarım asrı yakın bir zaman sonra, Batman’dan Edirne’den, Samsun’dan, Mersin’den, Aydın’dan, Adana’dan, İstanbul’dan, Ankara’dan, Kütahya’dan, Malatya’dan, Diyarbakır’dan kalkmış Bursa’ya gelmiştik. Bu şekilde bir araya gelmek kolay olmasa gerek. Gelmek isteyip de mazereti nedeniyle gelemeyen çok arkadaşlarımız oldu. Onlar da bizleri arayarak katılamamanın üzüntüsünü belirtirken sevgilerini ve saygılarını ilettiler.

Geçen yıl Muğla buluşmasına ilk defa katılan ve Okulumuzun çıkardığı ÖZGÜR gazetesini 50 yıl sakladıktan sonra buluşma toplantısında bizlere gösteren, 1965 mezunu METİN ÖZER arkadaşımızın vefat ettiğini Seyfettin Tekçe arkadaşımızdan öğrendik ve üzüldük. Kendisine yüce Allah’tan rahmet, ailesine de başsağlığı diliyoruz.

Ayrıca Seyfettin Tekçe arkadaşımız, Metin Özer arkadaşımızın bu seneki Bursa buluşması için katılmayı çok istediğini, bunun hayallerini kurduğunu ancak buluşmaya 3 ay kala kalp krizinden vefat etmesiyle ömrünün buna vefa etmediğini de belirtti. Tekrar kendisine Allah’tan rahmet diliyoruz…

Bu buluşmamızın organizasyon komitesinde yer alan ve gösterdiği gayret ve katkılarından dolayı buluşmaya katılanların övgüsünü kazanan, aynı zamanda Türkiye Tüketiciler Federasyonu Başkanlığını yapmış ve halen Bursa Tüketiciler Derneği Başkanlığını yürüten 1969 yılı mezunu Sıdkı Yılmaz'a ve bu buluşmada yaptığımız gezilerde bizlere iki gün iki otobüs tahsis eden Bursa Büyük Şehir Belediyesi yetkililerine de şükranlarımızı sunarız.

Gelecek yıl buluşmasında bir araya gelmek üzere selam ve dua ile Allah’a emanet olun…

Ek bilgiler