POLATLI BULUŞMASI

 

M. Latif YILDIZ

            "diokulum.com"  sitesini takip eden Diyarbakır Öğretmen Okulu mezunu arkadaşlarım bilir. Buluşmamızın fikir babalığını yapan ve bu güne kadar 26 kez bizleri bir araya getiren 1969 mezunu Ramazan Emre  ile aynı dönem mezunu Mukaddes Köseoğlu'nun düzenledikleri organizasyonlar ile her yıl bir şehrinde buluşuyoruz.

               Bu sene yani 27. Buluşmamız 14 Nisan 2018 Cumartesi Alanya’da 5 yıldızlı Utopia World otelinde gerçekleşecek. Ancak bu toplu buluşmalardan ayrı olarak gruplar halinde bazı arkadaşlar ile de bir araya geliyoruz. Örneğin 17 Kasım 2017 de ciddi bir rahatsızlık sonucu arkadaşım ve 3 yıl ön sıramda oturan Seher ilhan Yıldız’ın iyileşmesi şerefine Diyarbakır’da bir araya geldik. 3 gün Diyarbakır’ı ve mezun olduğumuz okulu gezerek nostalji yaşadık.

             Bir başka buluşmayı 8 Şubat 2018 Perşembe günü Ankara Polatlı’da gerçekleştirdik. Diyarbakır Öğretmen Okulunda 3 yıl sınıf arkadaşım olan Necmettin Şimşek ile yaptığım telefon görüşmesinde Yönetim Başkanı olduğu Polatlı TED Kolejinde buluşma kararı aldık. Her zaman olduğu gibi buluşmaya gelebileceklerin organize işini konunun uzmanı olan Ramazan Emre’ye vermek gerekiyordu. Nitekim Necmettin de öyle yaptı ve Ankara’da olan arkadaşların Polatlı’da bir araya gelmemizi sağladı.

              Bizleri ağırlayan sınıf arkadaşım Necmettin Şimşek, Ankara Kızılay’dan okulun minibüsü ile Polatlı’ya ulaşımımızı sağladı. Polatlı’da eşi Nuriye ve oğlu Çağkan ile bizleri karşıladı. Polatlı'daki bu buluşmaya 1968 mezunu ben ve sınıf arkadaşım Şahin Kemaloğlu ile birlikte 1966 mezunu Sonay Altuğ, 1967 mezunu Ömer Tuncay, 1969 mezunu Ramazan Emre, Mukaddes Köseoğlu, Hüseyin Soydaş ve 1970 mezunu Sadettin Sabaz katıldık. Bulutlu güzel bir günde Polatlı TED Koleji’ni tanıdıktan sonra şehir turuna çıktık.

                     Öğle yemeğini okul lokantasında tabldotta yedikten sonra şehrin önemli 2 yerine gezi düzenledik. İlk Uğrak yerimiz şehitlik; İkincisi de Dua tepe oldu. Kurtuluş savaşında Sakarya muharebesinde şehitler için yapılan anıtını ve müzeyi gezdik. Şehitlikte Ankara, Polatlı, Akşehir, Diyarbakır, Konya, Samsun, Van, Afyon, Hakkâri, Trabzon, Erzurum, Kars, Adana; kısacası Anadolu’nun her il ve ilçesinden her kimlik ve şehirden dedelerimiz yatıyordu. Kurtuluş savaşında vatan için şehit düşen askerlerin; ordunun, birliklerin ve alayların tarih öğretmeni olarak ilk kez bazı resimlerini o müzede gördüğümü itiraf edeyim.

                   Biz Diyarbakır Öğretmen Okulu mezunları Kurtuluş savaşına katılan dedelerimizin duygu, düşünce ve ilkelerini benimsediğimiz içindir her yıl bir şehirde buluşuyoruz. 7 milyar insanın bulunduğu günümüz dünyasında Allah’ın 7 milyar beyin, 7 milyar akıl, 7 milyar farklı görüş, düşünce yarattığına inanarak “arkadaşlık” orta paydası ile bir araya geliyoruz.

                  Türkiye’nin 81 İl’inden (o gün 67 İl’di) Diyarbakır Öğretmen Okulunda okuyan samimi 4 sınıf arkadaşım; Konya Beyşehirli Necmettin Şimşek, Bozkırlı Ramazan Sarı, Samsunlu Hüseyin Demirci ve 3 yıl ön sıramda oturan subay kızı Nihal Hallaç’tı. Bizlerin ne o gün, ne aradan geçen 50 yıl sonra var olan düşünce farklılığımız ayrılığa dönüşmedi.

                     Tabii ki biz de insanız, bizlerin de beyni, aklı, mantığı, fikri, düşüncesi, yorumu var ve farklıdır. Ancak bizler o kadar iyi bir eğitim aldık ki birçoğumuz gerek mesleği, gerekse de başka dallarda önemli isimler, sıfatlar, unvanlar kazandık. Ama önce insandık, insan sevgisi ile yoğrulmuş okul arkadaşlarıydık. Farklı düşüncelerde olsak da ortak paydalarda buluşmayı bilen erdemli insanlarız. İşte o yüzden diyoruz ki keşke bu ülkeyi yöneten siyaset ve bürokrat kesim de bu ilkeleri yaşatsalar; ülkemizin ve bölgemizin çektiği sıkıntılar son bulsa. Bütün arkadaşlarımın dileğime âmin dediğini duyar gibiyim.

                     İster istemez bu gün neden cennet vatanımızda sorunlar yaşadığımızı düşünmeden edemiyoruz. Dua tepede Atatürk ve arkadaşlarının Sakarya savaşını yönettikleri alana hakim tepeyi gezdikten sonra okula döndük.

                      Şimşek ailesi, bizleri meşhur kelle paça çorbasını ikram etmeden de uğurlamadı.

                    14 Nisan’da Alanya’da buluşmak üzere Allah’a emanet olun diyorum.